در لفظ عام وقتي صحبت از سرم غذايي مي شود منظور نه سرم قندي، بلكه رساندن تمام اجزاي يك رژيم غذايي به بدن با نسبتهايدرست، حتي درست تر از نسبتي كه در رژيم معمولي ما وجود دارد، به بدن بيمار است.

به اين كار اصطلاحا تي پي ان گهته مي شود كه به معني تغذيه وريدي كامل است. اگر تمام اجزا را به بيمار نرسانيم و از يك يا دو جزءرژيم غذايي صرف نظر كنيم اصطلاحا به آن پي پي ان يعني تغذيه وريدي نسبي گويند.

اين اجزا عبارتند از قند، پروتئين، چربي، ويتامينها، مواد معدني. و البته همه ي اينها با احتساب كالري كلي مورد نياز و با درصدمشخصي از آن كالري داده مي شود.

جزء قند در سرم قندي موجود است، اگرچه اكثر سرمهاي قندي قند بين سه تا پنج درصد دارند، براي تي پي ان از سرم نوزادي يعنيهمان سرم ده درصد استفاده مي شود.

براي پروتئين از محلولهاي آمينو اسيد ده درصد استفاده مي شود. هر ويال اين محلولها پانصد سي سي است و حاوي پنجاه گرم پروتئينبصورت آمينو اسيد است.

براي ارايه ي چربي از محلول هاي قابل تزريق وريدي چربي اينترا ليپيد استفاده مي شود. اهميت چربي در تي پي ان رساندن كالريكافي به بدن است. اين محلولها در غلظتهاي ده و بيست درصد در دسترس هستند.

ويتامينها جزء ضروري يك تي پي ان كلاسيك است. ويتامينها را مي توان جدا از هم تزريق كرد اما براي سهولت كار ويتامينها در يك ويالبا حجم ده سي سي جمع شده اند، به اين محلول سولوويت مي گويند.

مواد معدني در سرم قندي به بيمار داده مي شوند، سديم و پتاسيم و كلر، همچنين كلسيم و منيزيم و فسفر. اما براي مواد معدني كه بهميزان بسيار كمتري در طول روز مورد نيازند در تي پي ان هاي طولاني هم محصولي وجود دارد كه حاوي عناصر كمياب مي باشد.

توصيه مي شود اگر قرار است اين تزريق در منزل انجام شود زير نظر پزشك و توسط پرستار مجرب در اين زمينه باشد. به هر حال ترجيح با اين است كه اين پروسيجر در بيمارستان انجام شود.

اما يك نكته ي كلي مهم وجود دارد و آن اينكه در اولين فرصت بايد تغذيه ي گوارشي را شروع كرد.